Stop de tijd

Stop de tijd. Ik wil niet dat vanavond, straks weer morgen word.
Dat dit moment ooit tot een ver verleden wordt.
Ik wil het nooit meer kwijt.
Stop de tijd.
Het leven bracht ons samen, op dit punt vannacht.
Ik heb ervan gedroomd maar ik had nooit verwacht.
Dat elke stap en elk besluit,
dat ik tot nu toe nam, mij leiden zou naar hier.

Met jou.
Vanavond.
Lijken alle sterren op de juiste plaats te staan.
Zo dicht bij jou,tot de zon komt.
Ik wil dit nooit meer kwijt.
Stop de tijd vannacht.

Kijk me aan.
Zorg dat dit moment nooit meer verdwijnen kan.
Dat met elke geur of blik, het weer verschijnen kan.
Hoe je nu ruikt en hoe je lacht.
En hoe ik me nu voel.
Prent het in m'n hoofd
en druk het op mijn hart.

Soms zou je willen dat je de tijd kon stopzetten. Zou je willen dat die duizend vlinders niet stoppen met vliegen. Dat je je altijd zo zou kunnen voelen als op een bepaald moment. Onverwachts. Als een kind. Onbezorgd, vrij, en niet denkend aan wat zich daarbuiten allemaal bevind. De zon die opkomt, als een kleine straal door de gordijnen heen, een moment waar je samen zo van kunt genieten maar ook een moment wat je na zo'n nacht eigenlijk nog liever niet ziet gebeuren. Je kijkt niet op de klok, geen minuut. En al voelt het niet zo, liggend bij elkaar, in elkaar's armen, telkens kort slapend om maar niets van elkaar te hoeven missen, de tijd vliegt toch voorbij. En sneller dan we willen. Sneller dan de tijd eigenlijk gaat. Waarom, waarom duurt de tijd alleen lang wanneer hij niet lang moet duren. Ik wil dat dit moment, dat deze tijd oneindig duurt. Ik wil erin blijven. Zo mooi.