Shoppie, shoppie en nog eens shoppie!

Jaaaaaaaa sinds lang eindelijk weer eens bij De Drie Gezusters gezeten, maar Eindhoven heeft toch nog echt niet de kwaliteit die Tilburg/Breda wel hebben..... maar goed, ondanks dat mijn vertrouwde Vanille koffie sterk was en ik 'm voor de helft heb laten staan, voelde ik me toch wel thuis in 'onze' eigen vertrouwde sofa.

================================================

Ennnnnnnnnn afgelopen Dinsdag was het weer mama en Christel dag. Een dag die heilig aan het worden is, en waar ik meestal alles voor cancel. Ik had alleen niet verwacht afgelopen dinsdag ook te gaan, aangezien mijn mams het wilde gaan beperken tot om de twee weken wegens financieel tijdgebrek haha. Maar wanneer ik om half twaalf wakker schoot had ik toch echt al een berichtje of ik om 10 voor 1 al mee de bus kon pakken. Om kwart over twaalf was ik nog aan het vernevelen maar om kwart voor 1 stond ik toch echt al bij de bus! En daar stond tot mijn verrassing mijn oma ook! Eigenlijk zouden mam en ik bij de eerstvolgende cappucino een onderonsje gaan hebben over mijn belevenissen zaterdag in Amsterdam, maar goed datb moest nu even op zich wachten, wat wel als eerste in me opschoot maar al meteen bij het gezicht van oma die daar stond wist ik dat ons een leuke dag te wachten stond. Als vanouds, lekker ouderwets met z'n drietjes naar Helmond. Zoals we zo vaak deden wanneer ik nog kind was. En we hebben gelachen. O, o,o. Oma die op het knopje wilde drukken, oma viel bijna languit over de banken heen, had heel de bus aan het lachen, maar knopje deed het niet, en duwde toen een paar meter voor de halte drukte op een ander knopje, waardoor de bus in 1 keer op z'n rem moest en alle mensen voorover over de stoel heenvielen..... tsja, gordels zouden op zo'n moment wel handig zijn in een bus. Ik had in ieder geval al lang niet meer zo gelachen! We waren overigens alledrie geslaagd. Mam met een mooi bakpak, en oma met een mooi shirtje en nou ja wat ik weer allemaal had is niet zo belangrijk whihi. Ik weet wel 1 ding, met die twee in een pashokje word het heeeeeel erg heet!!!!!!!!!!!!

Ook zei mijn oma iets wat me is bijgebleven. Dit zei ze tegen mijn moeder en dit pikte ik op, en ik gaf haar zo gelijk daarin. "Jullie Chris kan echt genieten als ze aan het winkelen is he,,. Ja inderdaad. En niet dat het gaat om het kopen, ik vind het gewoon heerlijk die winkeltjes afstruinen en ondertussen lekker wat drinken en een hapje eten. Het gaat mij nooit vervelen. En ik waardeer het nu nog meer, omdat het zolang niet is gegaan en ik geniet van wanneer het wel gaat. Omdat het gaat. Het is een hobby, maar nog zoveel meer!

Misses Evil Redhead

Nou lieve schat, ik weet niet of je het daarboven allemaal kan volgen, maar ik denk dat ook jij nu met het bloed onder je nagels zit en met het rood op je kaken. She did it. En wat een naaaaaistreek. En why? Alsof ze ergens in een hoekje haar kans heeft zitten afwachten om toe te slaan. Alsof ze al die tijd haar klauwen heeft ingehouden en ze nu uitslaat. Nu heeft ze de laatste maanden ook niets gehad. Ik bedoel, vrij weinig, want waar ben ik geweest wat clubs betrefd, en al helemaal niet in Londen. Maar weet je, het was een leuke avond. Ik was trots op ons, want we hebben zo genoten. Alsof het ons allemaal even niks kon schelen. We hebben zo'n lol gehad, we hebben de tafels gebruikt als dansvloer en hij zijn bierfles als microfoon, ge-wel-dig gewoon. Maar het was niet wat meteen heel de wereld moest weten. Het was niet dat we niet hadden verwacht dat er foto's zouden worden gemaakt, maar kom op, ook JIJ weet hoe we het altijd daar hadden, en de ruimte op privacy, gewoon lekker onszelf zijn en schijt aan anderen. Alles vergeten als alleen elkaar en het plezier. Ik was zo nerveus, echt heel nerveus. Niet dat ik me er niet op had gehoopt dat het eindelijk zo zou gaan komen, maar 'n beetje vreemd vond ik het wel. En zoals je je altijd op zo'n eerste date voelt. Zit dit goed, doe ik dat goed, zit dit er wel oke uit. Kijk, en dat heb ik nou nooit bij 'm gehad. Ik weet gewoon dat het altijd wel goed zit voor 'm, dat ik me nooit druk hoef te maken of ik er wel goed uitzie, maar deze keer was het anders. Ik zal nooit die laatste keer vergeten, dat ik binnenkwam en jij daar zat en je omdraaide, het was zo anders als de laatste keer dat ik je had gezien. Ook toen voelde ik me even heel klein, precies zo als de laatste keer met 'm. En ik wist eigenlijk niet zo goed waarom, maar het voelde in 1 keer anders. En toen was zij er ook. Zij was er zo vaak. Ze was er al vanaf het moment dat jij in NY met haar meeging. De kelder in. Vanaf toen was ze, ik weet niet, op je gebrand denk ik. Ze heeft het nooit zo laten merken, maar ik had wel door dat ze je interessanter vond dan dat ze de mensen liet geloven. Of het was om de stuff, dat kan ook. In je uppie is ook zo in je uppie. En het moest natuurlijk wel een beetje blijven lijken alsof het niet om een verslaving maar nog steeds om gezelligheid ging. Zij heeft me nooit gemogen. Nooit. Terwijl Missed Blond Rich Girl telkens overvriendelijk haar handje wuifde terwijl haar hondje bijna haar champagne op dronk, stond Misses Evil Redhead (of blond, dat was elke keer anders) wanhopig en bijna tot bloedens toe aan haar nagels te bijten wachtend tot ik weg zou gaan. Ze vond waarschijnlijk dat ik voortaan uets teveel van je tijd opslokte. En jij vond dit allang goed. Waarom ook niet, het was keigezellig gewoon. En dit vonden we allemaal. Maar terwijl iedereen volop lachte en de drank vloeide baarde ik me toch wel ietwat zorgen op de manier waarop zij uit haar ogen keek, of liever hoe ze mij in mijn ogen keek. Welliswaar vanaf een afstandje, maar het was de duivel herself. En vanaf dat moment, vanaf het moment dat jij eigenlijk onbewust en bewust niks meer met haar te maken had, keerde het tij. En wat denk je van die laatste keer, wanneer ze daar stond, hoopte op misschien toch nog een shotje wanneer ik het gebouw zou verlaten en naar huis zou gaan, maar jij voor de eerste keer NIET bleef. Vanaf dat moment zal ze zich hebben voorgenomen wraak te willen nemen. Want ik vind het raar, ik bedoel, alles doet zo zijn ronde, en al helemaal bij jullie, en het gonsde al van de geruchten dus mensen moet het al hebben geweten. Of in ieder geval dan weten ze het nu. Ik heb in ieder geval al even wat tranen gelaten. Omdat het nou altijd zo loopt als wij eindelijk mans genoeg zijn en durven en het ook proberen, omdat een absoluut meer dan leuke tijd niet zo'n staartje hoeft te krijgen, omdat ik niet kan begrijpen dat iemand zo'n kutwijf kan zijn, maar vooral omdat ik het moeilijk vind dat iedereen er met z'n neus op word gedrukt zo, en met name diegene die ik het gewoon het liefste zelf had willen vertellen. En zo zie je maar weer kanjer, ik ben nog steeds, nog lang niet van je af, waar je ook bent, en dat is dan maar de ironie die ik erin zie. Love ya!

Stop de tijd

Stop de tijd. Ik wil niet dat vanavond, straks weer morgen word.
Dat dit moment ooit tot een ver verleden wordt.
Ik wil het nooit meer kwijt.
Stop de tijd.
Het leven bracht ons samen, op dit punt vannacht.
Ik heb ervan gedroomd maar ik had nooit verwacht.
Dat elke stap en elk besluit,
dat ik tot nu toe nam, mij leiden zou naar hier.

Met jou.
Vanavond.
Lijken alle sterren op de juiste plaats te staan.
Zo dicht bij jou,tot de zon komt.
Ik wil dit nooit meer kwijt.
Stop de tijd vannacht.

Kijk me aan.
Zorg dat dit moment nooit meer verdwijnen kan.
Dat met elke geur of blik, het weer verschijnen kan.
Hoe je nu ruikt en hoe je lacht.
En hoe ik me nu voel.
Prent het in m'n hoofd
en druk het op mijn hart.

Soms zou je willen dat je de tijd kon stopzetten. Zou je willen dat die duizend vlinders niet stoppen met vliegen. Dat je je altijd zo zou kunnen voelen als op een bepaald moment. Onverwachts. Als een kind. Onbezorgd, vrij, en niet denkend aan wat zich daarbuiten allemaal bevind. De zon die opkomt, als een kleine straal door de gordijnen heen, een moment waar je samen zo van kunt genieten maar ook een moment wat je na zo'n nacht eigenlijk nog liever niet ziet gebeuren. Je kijkt niet op de klok, geen minuut. En al voelt het niet zo, liggend bij elkaar, in elkaar's armen, telkens kort slapend om maar niets van elkaar te hoeven missen, de tijd vliegt toch voorbij. En sneller dan we willen. Sneller dan de tijd eigenlijk gaat. Waarom, waarom duurt de tijd alleen lang wanneer hij niet lang moet duren. Ik wil dat dit moment, dat deze tijd oneindig duurt. Ik wil erin blijven. Zo mooi.

Blessed with love and friendships

Ik heb zin, ik heb zoooooooo'n zin dat ik ondanks vele compromissen voor mezelf, alweer die grens over zal gaan, en me niet houd aan de beloftes die ik heb gedaan. En ik baal best wel van mezelf, maar als je iets moet, dan moet je, en ik bedoel.... ik houd het netjes hoor, echt, anders zou ik wel voor wat anders gaan, maar eigenlijk kan dit gewoon niet, maar toch ga ik het doen. En wat dat het is, dat is aan jullie om te bedenken. In ieder geval iets waar ik dus ongelooflijke zin in heb!

Ik zat me vandaag te bedenken dat ik zo'n ongelooflijke leuke week achter de rug heb. En hoe intens ik heb genoten. Hoe blij ik mag zijn met al die mensen die ik deze week heb gezien en die het zo leuk hebben weten te maken met en voor mij, en I feel blessed, really. Want wat heb ik gelachen, tot een natte broek toe. En wat heb ik me gehoord gevoeld. En wat heb ik me beseft hoe ik het heb gemist, al die maanden wanneer ik me zo van deze mensen afsloot, en hoe fijn het is om 'terug te zijn'. Een heuuuuule dag gewoon met mijn liefste, beste, allergrootste hartsvriendinnetje en zusje Gaab, Maandag op het gala met diegene die elkaar te weinig zien en genoeg beloftes om dit toch maar eens te veranderen en nu alweer 2 geplande reunies, de uurtjes alleen, finally (!!!!) met Tien, en de fijne gesprekken die omhoog kwamen en die allang niet meer zo gevoerd hadden kunnen worden, vorige week zaterdag wanneer bleek dat mijn jongens toch echt wel weer teamwork hadden bewezen, en wanneer ik en mijn homies ouderwets die lekkere groepsknuffel aan elkaar gaven zoals altijdwanneer 'god op ons neerkijkt'. Geert die zoveel praat dat het niet alleen duizelt maar ook de tranen in mijn ogen schieten, gewoon omdat ik daar zo van kan genieten, omdat ik dat weer durf. En dan een aanvaring die nu meer op een slapstick lijkt dan 'n goede X- Movie! Ik voel me blij, heel erg blij. Blij met mijn vrienden, met mijn familie, (mijn mama en mijn zusje die ook zeeeer bijdragen aan deze leuke momenten), met mijn mannen die het leven naast erg leuk ook erg gecompliceerd maken maar het zo ook wel weer spannend maken. Leuk spannend!

Ik ben best trots op mezelf, ondanks al mijn gekwakkel weet ik er echt wel iets van te maken, ik ben trots op mezelf dat ik dat weer probeer, yes!

==================================================

Oooo wat was ik vandaag ziek!!!!!!!!!!!!! Echt niet normaal. Ik zat op de vloer van de wc, een heeeeleeeee tijd, en ik voelde me zoals een crackjunkie, zich ook moet voelen. Het snot kwam uit mijn neus, onstopbaar, de tranen over mijn wangen, zeiknat van het zweet en met mijn broek op mijn knieen moet ik een waar portret zijn geweest! En dat allemaal door een bord soep die wel heeeeel letterlijk de naam: 1 grote soep, op zich nam. Check de foto ----->

Hier vond ik het overigens nog grappig....

Toen ik me nog geen crackhoer voelde =D

Dress to impress!

Nieuw jurkje, nieuw kleurtje, en dat allemaal voor afgelopen Maandag 8 Juni, het MAG 2009!!!!!!!!!!!!!!!!! Een avond/nacht om niet te vergeten. Met de liefste mensen om mij heen, en mijn aanwezige besef om het alweer mee te mogen maken. Dank voor jullie allemaal!

Beautiful.....

Keuze(s)

(Sommige namen zijn Fictief)

Gisteren is me tot mijn grote verbazing iets overkomen. Ik had een aantal afspraken staan bij mijn desbetreffende ziekenhuis. Maar nadat er nog steeds geen reactie plaats had gevonden op mijn laatste roep voor hulp zo'n 3 en een halve week geleden, had ik eigenlijk niet zo de behoefte om me een hele morgen vast te zetten daar waar ik zo met een knoop in mijn maag van zit alleen al als ik eraan denk. Dus zei ik mijn afspraken af. Wel nu... gistermiddag, met mama ons wekelijkse shop/cappucino en sauzijzedagje, kreeg ik een telefoontje, onbekend en even later werd ook mijn voicemail ingesproken. Ik had al zo'n vaag gevoel. En inderdaad, het was Dr Kreijt. Dat ze zag dat ik niet op mijn afspraak was en dat ze zich zorgen maakte met wat er dan aan de hand was en hoe het eigenlijk met mij ging. Na het luisteren van deze voicemail liet ik 'n steek van sarcasme vallen en lachte hierbij. Wanneer ik 3 uur later bij thuiskomst een telefoontje van mijn moeder kreeg met de mededeling dat diezelfde dokter ook al naar mijn ouderlijk huis had gebeld, maakte mijn ontzetting nog meer plaats voor sarcasme. Haar directe reden was namelijk: 'Een kou/griep bij Cf'ers is niet zoals bij gezonde mensen. We moeten extra alert zijn, en daarom heb ik graag dat ze vandaag nog langs komt,,. Niet veel later wilde ze de huisarts in gaan schakelen om meteen langs te komen bij mij thuis. Mijn broek zakte hier zo flink vanaf, dat ik uiteindelijk kwaad heb opgehangen van mijn moeder, en mijn tranen de vrije loop liet. Wat dacht ze wel niet nu ineens????? Na al die hulpkreten, na wekenlang die spanning in mijn lijf omdat ik nauwelijks lucht had, omdat mijn long zo'n pijn deed, dat ik bang was en het niet vertrouwde, na eigen dokter te zijn gaan spelen. Na die flinke kou drie weken geleden die te lang duurde en waar ik zo ziek van ben geweest.... DAAR reageerde ze niet op. Met opmerkingen als, he wat vervelend nou, en mail me als het erger word dan wil ik je spreken, en dat vervolgens elke dag te doen om vervolgens niet meer de energie te hebben om ook nog maar een keer te bellen omdat ze je gewoon laat zonder iets. Ik ben zo gekwetst, zo ontzettend, en het allerergste is gewoonweg dat ik weet dat ik waarschijnlijk toch die kant op moet, omdat ik over twee weken op vakantie ga en het gewoonweg niet goed gaat. En ik kan verder nergens terecht. Niet in Utrecht, waar de Second Opinion ook veel te lang duurt naar mijn gevoel, en het mag juist helemaal niet meer zo lang duren, ik heb niet meer alle tijd, ik wacht al zolang. En het is nou eenmaal zo, ik heb Cf het gaat niet oke, maar ik tob en ik tob door en niemand als ikzelf die mij helpt. Nog steeds zijn we aan het afwachten en afwachten en afwachten en we hebben verder helemaal niemand die zoveel proffesionaliteit heeft in datgene wat ik heb, waar ik nu terecht kan, of terecht wil. Op dit moment weet ik het dan ook echt niet meer, en ik voel me zo machteloos. En met de dag bestijgt er meer schrik op eventuele escalaties. Ik overdenk nu al mijn opties, en dit zijn er gewoon te weinig.

Dus als ik voor mijn gezondheid wil kiezen, moet ik waarschijnlijk toch voor datgene gaan waar ik eigenlijk niet voor wil kiezen. Maar wel moet, voordat er zodadelijk niets meer te kiezen valt.

Negeerisme, althans zoiets dan.

Waarom hebben sommige mensen zo'n bord voor z'n kop??????? Kijk, je kan doen alsof je iemand negeert, maar dan uiteindelijk wanneer diegene niet persoonlijk bereikbaar is, je toch maar in 1 keer niet meer negeren! Is dat nieuwsgierigheid, toch interesse, of is het ondertussen toch eigenlijk gewoon dat je wel word gemogen maar ze daar niet voor uit durven te komen.

Kijk, en dat vind ik dus het lafste van het lafste, en dus steek ik diezelfde steek onder water en ben ik het deze keer die negeert.

Amen.

Nu op weg naar een Cappucino en een hopelijk overheeeerlijk sauzijzebroodje met de wekelijkse shopdag met mam!!!!!

-X-

My Valentine Room

Wat doe je als je je verveelt????????? Je gaat naar Spelletjes.nl, zoekt de girls games op en je maakt je eigen Valentijnkamer. Oftewel, je richt je kamer zo in voor vriendje. Nah, is dat nou niet leuk!!!!!??????

Let vooral op de details... =D

Camera!

(Nog) Blij met mijn nieuwe Camera!!!!!!

@ Eindhoven.

Energy Never Dies

Sjeeeeetje zeg...... vandaag is toch wel een speciale dag voor mij. Ik weet nog 4 jaar geleden, in Mei was precies zo'n dag. En al die jaren hebben we zo hard gewerkt, zo hard ons best gedaan, en door persoonlijke redenen, het steeds maar weer moeten uitstellen, en uitstellen, maar door zoveel wederzijds begrip, staan we er nu toch maar weer. Met iets nieuws. Iets compleet anders. Ik hoop de inbreng die ik zo met volle overtuiging erin heb weten te brengen ook mag kunnen laten horen, samen met hen, als vanouds, rocking en al!

'Thanks Brotha's and sista, for the support, for some long nights, for some looooong waiting, but for some really good shit! Love u!!!!!!!!!!!!!,
-----------------------------------------------------------------------------------------

Ik ben weer even uit de running geweest, en eigenlijk ook nog niet helemaal terug. Na een flinke kou gepakt te hebben, en goed ja ik weet ook wel wie krijgt die niet ooit ook al ben je gezond, op mijn toch al zo zwakke weerstand, ben ik flink even gevloerd geweest. En om de dag wisselt het eigenlijk. Soms gaat het, niet goed maar het kan ermee door, maar dan de volgende dag lopen alweer die rillingen over mijn lijf, kan ik niet praten van de pijn in mijn keel en lijkt het alsof een circusartiest duizend vlammen in mijn longen blaast. En dan die morgen's.... pffffff, iedere morgen word ik nat en lef wakker, heb ik het ijskoud, kriebelt mijn keel als een gek, en het slijm in mijn longen valt niet bij te houden, om de 5 seconde komt er wel weer een kwakje uit. Een kwakje? Een kwak. En als dat nou zo makkelijk zou zijn, nee dus, want het is zo taai dat het er nauwelijks uitkomt en ik zo over mijn nek ga omdat het zo vies is. Sorry voor de o zo duidelijke beschrijving, maar ach de morgen is voorbij, dus het ontbijt hebben we al gehad!

Maar waar ga ik nu met deze klachten naartoe? Kijk de huisarts is geen optie, die weet te weinig af van mijn ziektebeeld nu, dat ie me toch doorstuurd naar mijn huidige arts. En dat vind ik dan persoonlijk weer geen optie, want daar krijg ik geen gehoor. En ik moet er al helemaal niet aandenken om met mijn kwade kop voor diegene daar te gaan zitten en aan te horen dat ze eigenlijk nu niet veel kunnen doen. Ik bedoel, ik trek al anderhalve maand aan de bel, ik heb al talloze mailtjes gestuurd, al anderhalve maand lang, maar geen 1 keer is de telefoon bij me gegaan, of ben ik uitgenodigd voor een afspraak, omdat het misschien toch wel eens slim is om even te kijken.... Nee, ze doen het zo maar. Das lekker makkelijk. En wanneer het zodadelijk vanzelf (weer) een keer escaleert dan zien ze wel weer. Ik ben boos, teleurgesteld, en de tranen schieten vaak genoeg in mijn ogen, maar toch moet ik verder. En zo heb ik zelf al mijn medicijnen verhoogd, ben ik begonnen aan een prednisonkuur, en probeer ik maar wat ik proberen kan. Een beetje mijn eigen dokter zijn. Maar toch is dit niet fijn. Je eigen leven zo in handen hebben. Zonder dat iemand je daarbij helpt. Zonder dat je daar hulp bij krijgt. Je kent je eigen lichaam het beste, maar schijnbaar ken ik het niet goed genoeg om mezelf te kunnen helpen.

Heb ik de laatste dagen toch nog wel wat leuke dingen gedaan. Lekker aan het water gelegen. Wezen shoppen!!!!!!! Met mijn lieve mama, en met Justin en Aukje. (Lang geleden, is het lang geleden .... =D =P) (Ik denk dat ik nu ongeveer wel mijn hele garderobe heb voor Malgrat. =D) Terrasje gepikt, met regen toe. Overheerlijke loempia's gegeten met zoete saus! En vandaag weer na lang, tijd doorgebracht met die waar ik ook heel goed mee heb moeten praten. Er zijn de laatste tijd heel wat dingen gebeurd, fijne dingen, dingen waar ik ook helemaal achterstond. Maar ik zie nu wel in, dat ik (deze) bepaalde dingen ook moet leren laten wil ik serieus keuzes gaan maken. Eigenlijk vind ik het heel moeilijk, en hij ook. Maar we moeten op 'n bepaald punt toch weten waar we staan en hoe. En ik voel me schuldig tegenover twee partijen. Omdat de 1 meer krijgt dan de ander, en ik juist die ander nu juist meer moet geven. Een kans o.a. En ik ben nou eenmaal niet zo ingesteld, dat ik zonder ook maar enig schuldgevoel ga snoepen van 2. AUKJE!!!!!

Maarrrrrr ook vandaag hebben we weer gelachen. Lol gehad. In een deuk gelegen om niks. En elkaar te vaak aangekeken en zonder ook maar iets in de lach te schieten. Samen weer eens gegaan naar dat wat hij werk noemt (=D). En we hebben, aldanwel samen met Justin, mijn liefste Tina, Flav, Tiz, en Dees, een cola en een tosti gepakt op wat ik al eerder schreef, op mijn TROTS!

Aankomend weekend Footloose, zondag mijn beste fliendinnetje jarig, en maandag de Musical Awards. Dat word weer keuzes maken!!!!!!!!!!

Dikke kus!