Surprise.... surprise.... surprise....(!!!!!!!!!!!)

Goh, soms zijn er dingen die je gewoon echt totaal niet verwacht. Minder leuke dingen, die plots op je pad komen, maar ook hele leuke dingen. Zoals bijvoorbeeld een vakantie, waar ik gisteren al over vertelde. Maar vandaag was er weer zo iets.

Al dagen lig ik op bed, ik heb eigenlijk niet zo'n behoefte aan visite, gewoonweg omdat ik eigenlijk de gehele tijd op bed lig, ik slaap, of ik lees wat, soms kijk ik even op de computer. Praten is vermoeiend, en voor velen vind ik het ook zo sneu als ze dan zoveel uur moeten rijden, ze dan ook maar een uurtje kunnen blijven omdat het dan al genoeg is voor me. Maar eigenlijk doe ik het ook wel voor mezelf, gewoon omdat ik na zoveel maanden (lees: 8) eindelijk weer eens echt aanwezig wil zijn in de vriendenkring en niet alleen maar ziek, ziek en nog eens ziek wezen. Zo heb ik mijn liefste vriendinnetjes al 2 keer afgezegd, en al voel ik me dan lullig, ik neem me toch telkens weer voor dat wanneer het weer beter gaat ze ook alle tijd en mij helemaal 100% krijgen!!!!! Ik ben iedereen ook dankbaar voor die die dit accepteren en begrijpen.

Maar vandaag bleek ik het dus toch niet helemaal voor het zeggen te hebben..... Mijn vriend Justin, is er 1 van vele verrassingen. Ik weet nooit wanneer hij weer eens vanuit het buitenland besluit een bezoekje aan mij te brengen. Iets afspreken dat gaat niet, want zijn werkschema is nogal onzeker, dus dan word het voor mij meestal maar gewoon afwachten. En dan krijgt hij het toch telkens weer voor elkaar om totaal onverwachts, in het niets, als ik het echt gewoon echt niet verwacht, voor mijn deur te staan. Zoals vandaag! Kijk en dan zeg je natuurlijk niet van: ''Goh eh lieverd, ja sorry maar ik heb er nu even geen behoefte aan dat je langskomt want ik voel me he-le-maal niet lekker,". Nee dan laat je hem gewoon binnen, na een zoveelste : "Neeee hoe kan dat nou?????" En dan praat je toch zo wee uren verder... Tot.... ja tot uiteindelijk die deurbel weer gaat. En je eigenlijk niet open wil doen. Niet nog meer bezoek, of toch niet weer de gemeente (?????). Maar goed dan na de zoveelste keer de bel, en al chagrijnig omdat je weet dat het zo toch wel weer erg veel word, kijk je nog geen minuut later in het gezicht van iemand die je ook weer totaaaaaaal niet had verwacht; mijn liefste, beste vriendje Geert! Naja, en om ons maar weer de tijd te geven om bij te kletsen, en zodat het toch niet teveel zou worden, vertrok mijn andere, sweet American friend, weer richting daar waar hij neem ik aan nog wel even zit. Met Geert was het ehm nou ja, het was zoals veelal bij ons is, eerst wat emotioneel, en daarna lol, lol en nog eens lol. En dit was toch ook wel fijn, ondanks dat je eigenlijk helemaal niet lekker bent. Overigens was zijn bezoekje ook vooral heel erg te danken aan een nieuwtje waarvan hij wilde dat ik toch zeer zeker 1 van de eerste was die het zou weten, aangezien ik er zelf ook al regelmatig mee te maken heb gekregen. En ook dit was een verrassing voor me! Al bij al, een kort maar zeer zeker hartstikke leuk uurtje gehad samen. Ik mis onze vrijdagen ook wel hoor, jeutje...

En daarna, jahaaaa daarna, heb ik samen met Mama al wat eerste kleertjes gekocht voor Spanje. Hoe voorbarig al!?!?

Moet je zien..... allemaal uit onverwachte hoek, zulke verrassingen wil ik nog wel meer, dat is echt wel even wat anders, dan anders de afgelopen week weer.

Jeuj!

-X-
Christel